Social Media

Alweer twee jaar pescotariër!


Merry Christmas! Misschien klinkt dit gek, maar op Eerste Kerstdag twee jaar geleden besloot ik om te stoppen met vlees eten. Nu zou je vast denken; het is kerst, geniet er nog even van. Maar voor mij was het eigenlijk heel natuurlijk om te stoppen met vlees eten. Ik besloot tijdens het avondeten gewoon dat ik geen vlees meer wilde eten, en at alleen vis. Hier zal ik je even vertellen hoe het mij de afgelopen twee jaar is bevallen.

Als eerst even snel mijn reden om geen vlees meer te eten: voornamelijk het milieu, en na enige verdieping ook de dieren. Door verschillende documentaires te kijken over de vleesindustrie en het milieu, ben ik tot de realisatie gekomen dat ik deze industrie niet wil steunen. Deze massaproductie gaat in mijn ogen te ver; voor onze menselijke behoeftes het milieu verpesten? Nee, liever niet. Na een tijdje ben ik me toch in het proces gaan verdiepen en hoe dieren behandeld worden. Dit wilde ik eerst niet doen, omdat ik nogal een sensitief persoon ben en ik was bang dat ik hier te emotioneel van zou worden. Dat ben ik ook wel geworden, maar omdat het toch vlak onder onze neuzen gebeurd vond ik het bijna hypocriet van mezelf. Het dierenleed is een reden die er dus later voor mij bij is gekomen.

Ik ben me ervan bewust dat andere industrieën in de samenleving ook ontzettend schadelijk zijn voor het milieu, bijvoorbeeld de kledingindustrie. Hoewel ik weet dat dit schadelijk is, houd ik wel nog steeds van kleding en koop ik er zeker teveel van. Wel ben ik toch iets bewuster bezig, en winkel ik liever bij winkels die zich inzetten voor milieuvriendelijke kleding; zowel als in de productie als in de kleding zelf. Ik zou het natuurlijk nog veel beter kunnen aanpakken, maar hé, ik ben ook maar een mens. 

Het leven als pescotariër (wel vis eten maar geen vlees) bevalt me nog steeds erg goed. De smaak van vlees weet ik nog precies, en ik kan me van bepaalde dingen wel herinneren dat ik het erg lekker vond. Maar omdat ik me in het dierenleed heb verdiept, denk ik niet dat ik ooit nog vlees zal eten - ik word zelfs een beetje onpasselijk en misselijk van het idee. Ik snap heel goed als mensen het eten, maar voor mij voelt het nu niet meer als een optie. Daarnaast eet ik meestal vegetarisch, en probeer ik zo min mogelijk vis te eten. Ik koop het eigenlijk nooit voor mezelf, maar eet het wel als ik met mijn ouders eet, met vrienden en af en toe in een restaurant. Vaak heb ik erover nagedacht om ook te stoppen met vis eten en volledig vegetariër te worden, maar ik heb deze stap toch nog niet echt gezet. Wie weet in de toekomst, als ik er wel aan toe ben.

Veganisme is iets waar ik ook ontzettend geïnteresseerd in ben, maar dit is natuurlijk nog een stapje verder. Ik eet nog steeds kaas (het liefst met vegetarisch stremsel - anders is het niet eens volledig vegetarisch), eieren en ik drink af en toe melk - bijvoorbeeld in een cappuccino of met cornflakes. Maar steeds vaker koop ik veganistische vleesvervangers en probeer ik veganistische gerechten uit. Of ik ooit veganist zal worden weet ik niet, maar in mijn ogen is het ieder geval al goed om bewuster te zijn in wat je eet. 

Ik ben nog steeds heel blij met mijn keuze, en ik kan het alleen maar aanraden als je er al een tijdje over nadenkt! Je kunt het altijd proberen, en mocht het niet bevallen dan kun je weer teruggaan naar vlees eten - zie dit niet meteen als iets negatiefs. Want jij bepaalt uiteindelijk wat je eet. 

Post a Comment

Nature of Happiness, Wies Kerrebijn | Theme by BD